Ali Fuat Atik ve Çay… Konumuzla ne alakası var diyebilirsiniz. Ben o hataya düştüm. Siz siz olun sakın denemeyin. Hataya mahal vermeyin. Yazı İşleri Müdürümüz Serkan Beydemir, Serinhisar'ın Sesi Gazetesi'nin kültür elçisi, usta kalem, yazarımız Yaşar Öztürk bey ile Sayın valimize ziyaretimiz söz konusu oldu.
Randevu saatinden önce valilik protokol müdürlüğünün misafiri olduk. Güncel meselelerin konuşulduğu kısa muhabbet çay ikramı ile devam etti. Çay içmek bir şey değil de içeride makamda neler olacak tek düşündüğümüz bu. Hani klasik bir yönetici profili vardır. Çoğu yerlerde karşılaşırız, karşılaşırsınız. Sizi dinler gibi yapar, bir yandan da imza klasöründeki yazıları kontrol eder, muhabbet esnasında durmadan çalan telefon sayesinde konuşmanın beli kırılır. Geriden almak zorunda kaldığınız cümleler boğazınıza tıkılır, yutkunmaktan bir hal olursunuz, sözünüz biter, kalkarsınız. Yani umutsuz vaka. Bu duygu ve kafa karışıklığı içerisinde içeriye davet edildik. 1981 yılından bir bu yana vergi mükellefiyim. Esnafım. Artı bir de basın mensubuyuz. Alttan üste birçok bürokrat gördük, tanıştık, konuştuk. Ancak sayın valimizle tanıştıktan sonra birçok konuda ters yüz olmanın şokunu yaşadım diyebilirim. Sayın valimizin masasında imza klasörü yoktu. Telefon sesi de duymadık. Pür dikkat bizleri dinledi. Kısa ve net cevaplarla koyu bir muhabbete yelken açıldı. Olaylara bakış açısı, düşüncelerini mana yüklemeden aktarması endişelerimizi boşa çıkardı. Biz gelmeden röntgenimizi çıkartmıştı besbelli.
Konuşma faslı devam ederken “Çay içelim mi? teklifi geldi. Sonucunu kestiremediğimiz bir maçta 90+5 gol yemeyelim düşüncesi temkine dönüştü. “Efendim biz dışarıda çayımızı içmiştik” dedim. Esas golü o zaman yedim. Adam 90'a taktı. “Bana ne dışarının çayından” sözüne cevap bulmakta o kadar zorlandım ki anlatamam. Biz anlattık, Sayın valim dinledi. Cevap verirken bir sürpriz konu da gündeme geldi. Ali Fuat Atik, kaymakamlık görevi ifa ederken yerel basın muhabirliği, köşe yazarlığı yapmış. Trabzon'da yayınlanan Taka Gazetesi'nin spor yazarıymış. Yani içimizden biri, bizden biri. Matbaanın mürekkep kokusunu teneffüs etmiş, baskının bitmesiyle mutlu olmuş bir kişi…
Zamanın su gibi aktığı esnada “Ahmet Bey, Ceza'nın 2. bölümüne geçelim. Çay içelim” dedi. “Sakın dışarıdan söz etme 4. 5. tura geçeriz” uyarısında bulundu. Tebessümlerin arasında çaylarımızı yudumladık. “Gönül ne kahve ister ne kahvehane, Gönül muhabbet ister kahve bahane” deyiminin tam da karşılık bulduğu bir ortamdayız. “Bizler sizin gibi esnafların, iş yeri sahiplerinin ödediği vergilerle maaş alan ve devletimizin sizlere hizmet etmek için görevlendirilmiş insanlarız. Elbette bunun karşılığını vermek için çalışacağız, çabalayacağız. Bunlar bizim asli görevimizdir” söylemini uzun zamandan bu yana duymayan bir kişi olarak epey şaşırdım. Koca ilin sorumluluğunu almış bir yöneticiden böyle sözler duymak bir birey olarak bizleri oldukça mutlu etti.
Asrın Felaketi depremde Koordinatör Vali olarak Hatay'da görevliydi. Rahatsız olduğu bir TV yayını ile ortaya çıktı ama o bahane üretmeden, şikâyet etmeden devleti temsil etmek için uğraştı, didindi, görevini tamamladı, Denizli'ye döndü. İster il merkezinde yaşayın, isterseniz ilçelerde ikamet edin fark etmez sizlere önerim Sayın Valimiz Ali Fuat Atik'i ziyaret edin, tanışın, derdiniz sıkıntınız varsa iletin, ama sakın ola ki çay teklifini reddetmeyin olur mu?
